‘De klieren in de hals waren pijnlijk als men ze aanraakte en het leek, of hij zijn hoofd zover mogelijk van zijn lichaam af probeerde te houden. Brokstukken van woorden kwamen uit diens mond vol schimmelbeslag zetten. Met groenige tint, verdroogde lippen en gezwollen oogleden, onregelmatig ademend, de ledematen van het lichaam afgespreid door de gezwellen, lag hij zo diep weg in zijn bed alsof hij het wel over zich heen had willen trekken, alsof iets uit het binnenste der aarde hem onophoudelijk riep, hij stikte onder een onzichtbare last.’ (De Pest, Albert Camus)
Lees “Een horrorfilm van eeuwen geleden: het Pesthuis op het WG-terrein” verder